مصرف مداوم آرامبخش می‌تواند منجر به آسیب‌های متعددی از جمله
عوارض جانبی جسمی و روانی، احتمال وابستگی و افزایش خطر عوارضی مانند
هذیان و استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی به مدت طولانی شود. به طور خاص،
آرام‌بخشی بیش از حد می‌تواند بلع را مختل کند و ممکن است روند عمل جراحی
را به دلیل دشواری در دریافت داروی بیهوشی طولانی کند. استفاده مداوم از
داروهای آرامبخش عوارض فیزیکی و روانی مختلفی دارند که در این مطلب به شایع
ترین آن‌ها می‌پردازیم.
هذیان: داروهای آرامبخش،
به ویژه هنگامی که به طور مداوم استفاده شوند، می‌توانند در ایجاد هذیان
نقش داشته باشند که با پیامدهای کوتاه‌مدت نامطلوب، کاهش عملکرد ذهنی در
طول زمان و افزایش خطر مرگ همراه است.
اختلال در بلع: مصرف بیش
از حد مسکن می‌تواند توانایی بلع را مختل کند و خطر آسپیراسیون محتویات
معده به ریه‌ها را افزایش دهد. آسپیراسیون به معنی ورود مواد خارجی مانند
غذا، مایعات، یا ترشحات به داخل مجاری تنفسی (نای و ریه‌ها) است. این اتفاق
می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی، سرفه، و در موارد شدیدتر، عفونت ریوی
(پنومونی آسپیراسیون) شود.
اثرات قلبی و عروقی: آرام‌بخش‌ها ممکن است پاسخ سمپاتیک را کند کرده و باعث اختلال عملکرد قلبی عروقی شوند.
زمین خوردن و تصادفات: مصرف مزمن داروهای آرامبخش، به ویژه خواب‌آورها، با افزایش خطر زمین خوردن و تصادفات، از جمله تصادفات رانندگی، مرتبط است.
تهویه طولانی مدت: در
بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه یا کبد، ممکن است آرام‌بخش‌ها به سرعت
از بدن دفع نشوند و این امر به طور بالقوه منجر به طولانی‌تر شدن مدت زمان
استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی و افزایش خطر ابتلا به ذات‌الریه مرتبط با
دستگاه تنفس مصنوعی می‌شود.
مشکلات حافظه: فراموشی مکرر یا از دست دادن حافظه می‌تواند از عوارض جانبی مصرف آرامبخش باشد.
افسردگی: آرام‌بخش‌ها ممکن است در بروز علائم افسردگی مانند خستگی و احساس ناامیدی نقش داشته باشند.
اختلال استرس پس از سانحه:
بیمارانی که بیماری جدی را تجربه کرده‌اند و آرامبخش دریافت کرده‌اند،
ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه
(PTSD) باشند.
وابستگی: مصرف مداوم مسکن‌ها می‌تواند منجر به وابستگی جسمی و روانی به آرام‌بخش‌ها شود.
کیفیت پایین زندگی: مصرف مزمن با عملکرد کلی و کاهش کیفیت زندگی مرتبط است.
تأثیر بر سلامت روان: مصرف
طولانی مدت آرام‌بخش‌ها می‌تواند بر سلامت روان و بهزیستی تأثیر منفی
بگذارد و به طور بالقوه بر اضطراب، افسردگی و سازگاری کلی با بیماری تاثیر
بگذارد.
منبع: همشهری